It is a sunny day!

Sidan sist har det som vanleg skjedd mykje nytt. Dagane gaar saa fort her nede, det er mykje aa sjaa paa og mykje aa fordoye. Me har vore paa flyttefot igjen og i helga har med vore innlosjert paa eit kristent gjestehus. Me fann gjestehuset gjennom gruppa fraa Canada som ogsaa jobbar paa Treasure house(senteret). Dvs at me har vore litt saman med dei i helga. Dei tok oss med paa ei lita frukostsjappe kor ein nydeleg mann serverte ca. 10 mennesker i minutett deilig Chai-te(sot te med masse krydder,sukker og mjolk) og ulike eggerettar og toast. Utruleg kor effektiv det gaar an aa vere. Me har ogsaa vorte kjent med "hovudgata" i nabolaget kor me jobbar, saa no er me paa hels med mange i den gata. Me nevner i fleng: bananmannen, kioskmann(som alltid gir Ingvild gratis godteri) og nokon av gutane paa dei lokale frityrsjappene. Ellers har me vore paa diverse marked, provd aa vere litt turistar og brukt fridagane til aa slappa av.

I gaar(maandag) var me tilbake paa jobb og det var veldig kjekt aa sjaa alle ungane igjen, det var ogsaa nokre nye fjes. Victoria (som er sjefen for dette senteret) var osgaa der og det var kjekt aa mote ho. Ho fortalte litt om historien til Treasure house og om korleis livssituasjonen til ungane paa senteret eigentleg er. Ho fortalte at i starten naar dei byrja aa hjelpa gatebarn oppsokte dei ungane paa gata der dei var. Dei hadde med seg botter med mat og vatn og gav dei hjelpa dei trong. Etterkvart fekk ho ideen om aa starta eit senter som ungane kunne sove om nettene og faa mat og skule om dagen. Dette vart etterkvart vanskeleg aa gjennomfore baade paa grunn av mangel paa lokaler, soveplassar(faa ungar som kunne sove der om gongen) og ansatte. Dei bestemte seg for aa berre starte eit dagsenter i staden, slik at fleire ungar kunne komme osv. Daa dette var bestemt maatte dei starte aa finne lokaler, det skulle vise seg aa vere vanskeleg. Victoria fortel at inderer(sjolvsagt ikkje alle) er negative til aa hjelpe gatebarn og at dei ikkje vil leige ut til slike typar foretak. Gatebarn vert sett paa som skitne og uoppdragne. Etterkvart og etter mykje press fann dei endeleg lokala dei er i no. I starten maatte dei gaa ut aa sporra ungane om dei ville vere med til senteret, men no kjem ungane av seg sjolv og naar dei sjolv ynskjer.

Victoria seier at det er mange ting som gjer det vanskeleg aa hjelpa desse ungane. Dei fleste av foreldra tjenar pengar ved aa tigge og ungane er ein viktig del av dette. I starten pleide dei aa gi ungane reine klaer naar dei kom paa senteret, dette maatte dei slutte med daa foreldra enten solgte desse kledna eller dei kom attende fillete og skitne. Foreldra vil at ungane skal sjaa skitne og fattige ut, jo skitnare jo bedre. Difor faar ungane paa seg reine klaer kun naar dei er paa senteret og byter tilbake til sine eigne naar dei gaar att.
I tillegg til dette senteret er det ogsaa to andre slumsenter som Victoria og mannen James driv. Paa sentera i slummen har ungane og foreldra det betre okonomisk, foreldra har smaa, men faste inntekter og ungane er reinare og gaar ofte paa skule i tillegg. Senteret som me jobbar paa er for dei fattigaste av dei fattige.

Det var veldig kjekt aa fortelje Victoria at me har samla inn den nette sum av 13000 norske kroner. Me fortalte at dette var pengar som familie og vener heime i Norge har gitt til senteret. I dag fekk me ogsaa vite at "Romjulskonserten" i Rosendal(som Ragnhild har vore med paa) vil stotta oss med overskotet fraa tidlegare konsert, dette er utruleg bra og me gledar oss til aa fortelje Victoria om det. Ho var utruleg glad og takknemlig og kom med ein gong med mange forslag til kva pengane kunne bli brukt til. Det fyrste og kanskje beste er aa forbetra kosthaldet til ungane ved aa tilfoya kjot til maten dei faar paa senteret. Mangen av ungane er som sagt underernaerte og vil ha god nytte av dette. I tillegg er det fint at pengane kan bli brukt til noko langsiktig. I tillegg til det trengs det ein del fornyingar paa senteret, baade varmtvasstank og tepper,klaer og anna. Pengane kjem til aa gjere god nytte, ned til siste ore. Victoria skal sende oss mail med bileter og fortelje om kva dei brukar pengane paa, slik forsikrar me at pengane vert brukt til det dei skal.

Me fekk beskjed om at senteret er stengt tirsdag og onsdag denne veka, noko me syns var veldig trist. Dette betyr mindre tid saman med ungane. Heldigvis kunne me jobba paa maandag og. Me er invitert paa middag til Vicoria og James paa mandag, det vert koseleg. Ellers saa skal me til Agra i helga. Taj Mahal staar for tur og me er veldig spente. Skal bli moro aa prova ut tog  India. Dette skal me koma tilbake til seinare.

Me har det fortsatt veldig bra.
Klem Ingvild og Ragnhild

Igjen, det indiske nettet er ikkje vaar venn naar det gjeld aa legge inn bileter. Men skal prove aa faa det til i morgon, me har saa mange fine me vil vise dykk og me veit om ein plass her i Delhi kor det gaar. :)

Didi, Photo!

Sterke opplevingar

Sidan sist har me, tru det eller ei, opplevd mykje nytt. Me har for det fyrste skifta hotell. No bur me paa Youth hostel, noko me i utgangspunktet tenkte kom til aa bli moro. Me trudde det var store sjansar for aa mote paa andre backpackarar eller andre "ungdommar" paa reis. Men den gong ei, det er nesten som om me bur aaleine i den store murbygningen, men i gaar saag me tilsaman 4 andre bebuarar. I tillegg er det ganske langt aa reise til dit me jobbar, saa opphaldet der vert kortvarig, sjolv om me faar servert omelett av nokon sote menn kvara dag. Etterkvart haapar me at me kan bu paa same plass som gjengen i fraa Canada som jobbar annankvar dag paa senteret saman med oss.

Me har ogsaa vore skikkelege turistar og faat med oss litt av det som Delhi kan by paa. Me var og saag paa eit Ba'hai tempel, forma som ein svaer lotusblome, veldig fin. Me har sett India gate, der me opplevde aa bli storre attraksjon enn sjolve attraksjonen me var og saag paa. Mange skulegutar flokka seg rundt oss og spurte fint om aa ta bilete saman med oss. Veldig sjarmerande, men etterkvart litt slitsamt. Ellers har me vorte litt betre kjend med byen og kulturen. Og i utgangspunktet kjenner me oss svaert trygge her, etter reiseguidebokenes advarslar om lureri og tjuveri oppleve me Indera som veldig hjelpsame og vennlege. Men me skal ikkje bli dumsnille av den grunn.

Maandag var fyrste skikkelege arbeidsdag og den vart veldig spesiell. Naar me kom paa morgonen var det omlag ingen ungar som var kome endaa, kanskje 6-7 stykker. Me tenkte det kom til aa bli ein roleg dag. Men etterkvart straude det paa med ungar og me kjende igjen mange kjente fjes fraa fredag, men ogsaa nokre nye. Ingvild fekk ansvar for aa dusje. Dei fleste av jentene var for det fyrste veldig underernaerte og spinkle, med saar og arr paa dei smaa kroppane sine. Dei var ogsaa utruleg skitne. Naar ein ser paa bileta av ungane kan ein sjaa at dei er skitne, men at det var saa ille viste me ikkje. Naar me helte vatn over haaret til nokre av jentene var vatnet som rant ned i sluken svart som kol. Dei smaa hendene og fotene skifta fraa morkebrune til lys brun etter me skrubba dei med saape og vatn og ein kunne sjaa kor godt det var for dei iskalde kroppande aa faa varmt vatn paa seg. Ragnhild hjalp ungane med aa finna reine kle etter at dei hadde dusja og me vart sjokkert over aa oppdaga at ei av dei minste jentene hadde paa seg ei bukse full av avforing, spesielt ille blir det naar ein tenker paa at ungane kler paa seg dei same klaerna som dei hadde paa seg naar dei gaar. Denne same vesle jenta ser ut som ho er 2 aar, men me vart fortalt at ho er naermare 4.

Daa ungane var ferdig vaska og det tid for Chai-te var nokon av ungane ganske ville og sprang rundt og slaass med kvarandre. Stanzin roa dei ned og fekk sei til aa setje seg ned. Plutseleg var det ein av gutane som fall om. Stanzin provde aa vekka han, men har reagerte ikkje. Dei andre ungane forklarte at han hadde tatt dop og at det var derfor han "sov". Me vart sjokkert! Denne vesle guten paa ca 11 aar hadde tatt narkotika. Dei andre ungane sa at ein av dei andre gutane ogsaa hadde gjort det same og han verka paaverka av noko og berre lo naar han vart snakka til. Guten som fall om starta og kaste opp, for han fall om igjen. Me fekk han opp paa beina og provde aa gi han vatn, saa tok me han med ut paa verandaen slik at han skulle faa seg litt luft. Etter kvart kvikna han litt til og me vart igjen sjokkert av aa sjaa at guten(som heitte Shiva) stakk fingrane i halsen for aa bli kvitt rusen. Ungane paa den alderen skal ikkje vite slike ting. Me var bekymra fro at dei andre ungane paa senteret skulle bli redde naar dei saag han slik, men dei reagerte med aa le og det verka som om dette var ein del av kvardagen. Huff! Stanzin kom ut paa verandaen saman med oss og la hendene paa Shiva og ba ei bonn, det var saa utruleg sterkt aa sitje der saman med denne vesle guten og med Stanzin og hoyre henne be. Me bar Shiva inn slik at han fekk sove av seg rusen. Stanzin fortalte at mange av ungane sniffar, men at dei har provd aa gjere det klart at dei ikje faar koma paa senteret rusa og at det ikkje er bra aa rusa seg. LIkevell er det mange som gjer det og dei sniffar baade lim, neglelakkfjernar, maling og andre ting dei finn. Faar vondt naar me tenkjer paa at dei gjer dette mot seg sjolve.

Den forste dagen paa jobb vart altsaa ganske heavy og det var mykje aa fordoye og aa tenkje paa. Men uansett kor vanskeleg det er aa godta er dette slik kvardagen og livet er for desse ungane. Dette gjer at ein igjen tenkjer paa kor utruleg heldige me er i Norge og samstundes saa heldige me er som faar gjere denne jobben. Me har vorte saa glad i desse ungane allereie.

I natt vaakna me av noko uvanleg: Jordskjelv. Men ta det med ro. Me har det bra, sjolv om opplevinga var ganske ekkel. Ingen av oss har opplevd noko slikt for. Det viser seg at jordskjelvet hadde senter i Pakistan. Ragnhild som fortsatt var litt i halvsovna spurte Ingvild: "Du, riste senga di og?" Haha! Men altsaa me er i godt behold.

Denne gongen vert det ingen bileter, men me skal koma sterkt attende paa den fronten seinare.
Namaste(hadet
Klem fraa Ingvild og Ragnhild.

Dididididi!

No har me vore i India i 4 dagar allreie og inntrykka er mange. Kvardagslivet harsaa vidt starta aa snika seg inn paa oss, men likevell vert me stadig vekk overraska over ting me ser og opplever. Spesielt moro har det vore vore aa kjoyra Auto-Rickshaw, som det saag paa bileta paa forrige innlegg, litt skummelt i starten, men etterkvart utrulig praktisk og kjekt. Auto Richshaw er ein liten tre-hjulsmoped som det fins omlag ein million av her. Det er ogsaa ganske utruleg kor mange ein faar plass til i breidden paa ein vanleg veg. Trafikken her er ogsaa eit kapittel for seg sjolv, dei koyre rett og slett som galne. Men me har ikkje sett nokon ulykker endaa og faar berre stola paa at dei ikkje vil oydelegga bilane sine.

I gaar var det fyrste dag paa jobb som frivillige paa senteret. Me var utruleg spente, baade paa sjolve senteret, ungane og dei andre som jobba der. Dagen starta tidleg og me fann ein taxi som koyrde oss til eit hotell i naerleiken av der me skulle jobba,trudde me. Me ringde Victoria og fekk beskjed at me skulle gaa utanfor aa venta, det gjorde me, venta og venta. Til slutt ringt ho opp att og me fann ut at taxisjaaforen hadde koyrt oss til eit hotell paa ei heilt anna sida av byen. Daa maatte me pa inn i ein ny taxi og kom daa fram til rette hotellet der me motte Stanzin, som driv senteret. Me gjekk saman med ho bortover gata og saa vidare inn i eit slags "smug", vidare gjekk me opp tre etasjer med trapper. Paa ve oppover i trappene motte me tre smaa unga, sikkert i 3-4 aars alderen, skitne, men smilande. Stanzin fortalte at dette var nokon av ungane fraa senteret. Daa me kom inn i rommet som fungere som lokalet for dette senteret var den fyrste tanken som slo oss at det er stort behov for pengane som de og me gir. Rommet er heilt greit, men slitt og er ikkje saa veldig velutstyrt. Rundt oss spring det rundt 15 ungar i alderen fraa 2-12 aar. Naar ungane kjem om morgonen faar dei ein dusj paa senteret, dei kler av seg klaerna sine og vel saa nye og reine klaer fraa ei eske som senteret har. Etter det hjelpe me dei med tannpuss, ansiktskrem og haarolje. Mange av gutane brukar god tid naar dei ordnar seg framfore speilet. Etter det faar ungane servert te og kjeks for det brakar laus med bonn og aktivitetar.Senteret er drevet av ein kristen organisasjon.  Det er aktivitetane me skal staa for, samt hjelpa til med alle dei andre oppgaavene(vaska barn, kle paa dei, leika med dei, kosa med dei og laga mat).

Paa senteret jobbar det ogsaa ei gruppe med Kanadiere, to jenter og to gutar. Det er kjekt aa ha nokon andre aa snakka med og dele erfaringar med. Aktivitetane med barna er stort sett ulike former for songar, dansar, fortellingar og drama. Me skal forebu litt forskjellige leikar til maandag, det vert spennande. Etter aktivitetane er det mat, maten vert laga paa senteret og i gaar var det ris og ein saus med litt gronnsaker i. Naar ungane har ete vert dei plassert framfore TV'n(dette er kanskje det einaste som kan minna litt om norsk kultur) , medan dei vaksne et. Saa er det tid for forskule. Stanzin delte ungane inn i smaa grupper slik at alle, inkludert oss fekk 2-3 ungar som me skulle laere alfabetet eller matte. Litt av ein utfordring naar ingen av ungane snakkar engelsk eller har gaatt paa skule. Det er ogsaa veldig ulikt kor mykje ungane kan fraa for, men dei fleste er ivrige etter aa laere. Naar ungane leikar med oss ropar dei: dididididi!

Det er utruleg rorande aa vere i lag med desse ungane.Me vart fortalt at dei fleste har foreldre, men at foreldra ikkje har ordentlege jobbar eller er alkoholikarar, slik at dei ikkje klarar aa ta vare paa ungane. Klearne ungane gaar med er veldig skitne og luktar av royk og baal. Naar ungane gaar i fraa senteret ca. kl.14.00 tar dei paa seg desse skitne fillene og slippersane sine(for dei som har det) og gaar ut igjen paa gata og tiggar. Me vart fortalt at det er foreldra som sender dei ut for aa tigga og at pengane som oftast ikkje gaar til ungane. Dei fleste av ungane sov ute paa gata og har ikkje tak over hovudet. Det er heilt ubeskriveleg vondt aa staa der aa sei hadet til desse ungane som ein har jobba saa tett saman med ein heil dag, leika med og kosa med. For saa aa vita at dei skal tilbringa heile helga(senteret er stengt laurdag og sondag) ute. Det er ogsaa ganske kaldt i Delhi, om nettene er temperaturen heilt ned i 6-10 grader. Det var ikkje med lett hjarte at me dro fraa senteret i gaar. Samstundes er det godt aa vite at desse ungane har eit senter aa gaa til. Me er iallefall utruleg takknemlige for aa kunne vere her og gjera dette arbeidet. Me skal fortelja meir seinare.

Me har det veldig bra.I dag har me kjopt oss indiske kle. Haapar alt staar bra til heime i Norge.

Me bloggast!

Ingvild og Ragnhild.

"In India we like to talk to strangers"

Daa er me endeleg framme i Delhi, India og kva skal me sei? Det er vanskeleg aa beskriva dette landet med ord, ein maa nesten sjaa det med eigne auger. Det er saa mange inntrykk og kjensler etter berre eit par dagar, og det er vanskeleg aa vite kor ein skal starte aa fortelle.

Paa vegen fraa flyplassen og inn til byen vart me sittande heilt stille aa berre sjaa ut, ta til oss alle inntrykk medan taxisjaaforen hoyrde paa Bollywood-musikk paa full guffe i bakgrunnen. Heilt ut av ein anna verden. Me vart mott av gatebarn som slo hendene paa ruta og saag paa oss med bedande auger, mennesker som bur i smaa skur heilt ved sida av hovudvegen, mennesker som et,sov,tisse,baesje og alt anna ein kan tenkja seg rett framfore alle som vil sjaa. Og saa er det lukta, eller alle luktene. Det er lukta av mat, roykelse, forurensning, mennesker, fattigdom, blomar, skitt og parfyme.

Ellers har me funne ut at me for forskjellige grunnar er veldig populaere her i Delhi. Kor me enn gaar er det folk som vil snakka med oss,"hjelpa" oss aa finna eit reisebyraa som kan gi oss den beste prisen eller det beste hotellet. Og me skjonner sjolvsagt at dei spor oss, me er rike vestlege jenter og dei ser sitt snitt til aa tjene pengar, men det startar aa bli litt slitsamt og me har tatt paa oss strengemaska og gaar veldig maalretta sjolv me ikkje alltid veit kor me skal. Me har ogsaa mott nokon veldig koselege Inderer som har hjulpe oss mykje og me har hatt morsomme samtalar med. I dag motte me to indiske bankmenn som tok kontakt med oss fordi dei syns det var saa fint med blaae auger. Sitat: "You have blue eyes, like a cat, very nice!" Saa slik starta den samtalen. Han forklarte oss ogsaa at i India "we like to talk to strangers".

Me har faat hoyre at ein treng eit par dagar til aa bli van med India, bli van med kaoset. Men me har det veldig bra! Hotellet me bur paa er fint, men ligg kanskje ikkje i det beste stroket. I gaar naar me skulle ut aa eta middag, gjekk me ut paa gata for saa aa snu og gaa tilbake til hotellet. Hotellet vaart ligg rett ved sida av New Delhi railway station og det vart litt vell mykje mennesker rundt oss(me kom oss ut til slutt altsaa :)). I dag har me vorte litt meir kjent med byen og i morgon startar me aa jobbe paa senteret. Det blir spennande og me gledar oss til aa sjaa korleis det er.

Har ikkje faat tatt saa mange bilder endaa, men her kjem nokon faa:

Haapar alt staar bra til med dykk der heime.
Me bloggast
Klem fraa Ingvild Og Ragnhild.

REISEFEBER!

Det er heilt vanvittig å tenkje på at på denne tida i morgon er me i India. Det har me venta på, planlagt og prøvd å førebu oss på så lenge, er rett rundt hjørnet. Me både gledar oss og gruar oss. Det er så mange tankar og forventningar som har godt av å bli møtt med den den røynda som skal bli kvardagen vår.

No er sekken nesten ferdigpakka og me har ringt kvarandre tjue gonger, så no er det berre å vente på avreise. Hjelp,Hurra!

Helsing i frå Ingvild og Ragnhild.