Vi er glad i Vietnam, vi... :)

Nattoget til HoiAn gikk som en drom - iallefall sammenlignet med Bangkok - Vientiane turen. Ingvild * 2, som  delte lugar med et koselig gammelt ektepar, fikk en god natt sovn. Ragnhild og Henriette som delte lugar med en stille hyggelig gutt fra Japan og en mindre stille mann fra Vietnam, sov godt helt til klokken 06, men da var det slutt paa stillheten... Slo paa data med hoytaleren paa full guffe, Henriette provde alt for aa faa han til aa dempe seg, laante til og med bort hodetelefonene sine uten hell... Men all irritasjon var glemt da vi kikket ut av togvinduet om morgenen og saa den nydelige utsikten der vi kjorte langs kysten... :)

Vi kom til Hoi An, et avslappande, men stressende  liv.... Det som stod overst paa onskelista var STRANDA!! Vi leide oss syklet og syklet 5 km til stranda, og for ei strand som motte oss. Ragnhild hoppet ut i bolgene nesten for vi hadde funnet oss en plass,  Ingvild B kjorte paa med sunblock, livredd for sin vinterbleke skrott, og saa var det bare aa nyte.

Andre plass paa onskelista: SKREDDER! Etter en deilig dag paa stranda gikk vi til en av mange hundre skreddere i haap om aa faa sydd oss noe fint.... dette var kjempe goy og veldig stressende. Vi fikk alle bestilt oss 1-2 kjoler hver den forste kvelden, og dagen etter var det tid for aa prove. "Vil kjolene bli slik vi har haapet, tenk om, hva hvis....!?" Vi var suuper spente, og uttrykket som viste seg i ansiktet ved forste proving var ikke aa taa feil av..."men den er altfor stor her!" "det var jo ikke slik jeg sa...!" "dette her er jo ikke fint engang!" Vi var saa skuffa, men damene i butikken forsikret oss om at de skulle fikse paa det.
Og de hadde rett! Ved neste proving satt kjolene perfekt, Akkurat slik vi hadde sett det for oss! Og vi ble bitt av skredderbasillen. Vi har sydd oss saa mye, shorts, jakker og KJOLER! Vi har saa mye finkjoler naa, saa det er bare aa be oss i bryllup og andre feiringer! ;)

Hoi An har ikke bare skreddere og ei fin strand aa by paa. Det er frodig med masse blomster og lykter som tennes om kvelden. Koselige smaa gater med kafeer og spisesteder, markedet hvor du kan faa kjopt mye fint til en billig penge, elva som renner gjennom byen... koselig, rett og slett! :)

Reisa fra Hoi An til Ho Chi Minh (Saigon) tok vi "same same", nemlig nattog. Fikk en kupe sammen, og etter 15 timer var vi fremme kl.05.00. Mopedbyen!


 











Her har vi vaert kun 1 natt, men faatt med oss cu chi tunnel og War remnant museum. Veldig sterke inntrykk fra Vietnamkrigen... Ufattelig trist! Her ser dere Ragnhild paa vei gjennom en del av de 250 km lange tunnelene.

 Henriette prover ut det trange inngangspartiet til tunnelene.

Vi skulle gjerne hatt mye mer tid i Vietnam, men i kveld drar vi med nattbuss til Kambodsja. I morgen tidlig skal vi mote Eli i Phnom Penh. Det gleder vi oss til!


Heia Norge. Siste innspurt i VM! Haaper dere har kost dere med VM-festen der hjemme!

Hilsen en lusefri og fornoyd gjeng! :)

LUSers in Vietnam

Det var med tunge hjarter me forlot vakre Laos og satte kursen mot Hanoi,Vietnam. Flyturen er det delte meiningar om, ogsaa storleiken paa flyet. Ein kan sei at omlag alle, utanom Ingvild A var fornoyde. Ingvild A var dog storfornoyd etter dei hadde landa. Temperaturen i Vietnam var ein god del kaldare enn kva det var i Laos, saa her maatte me dra fram allversjakkene og ulltroya igjen. Ikkje det at me klagar, det er jo tross alt 33 grader varmare enn kva det er i Norge! Me hadde bestilt hotell paa forehand og tok Taxi fraa flyplassen. Daa taxien stoppa utanfor hotellet, viste det seg at hotellet vaart var stengt. Men utanfor stod det ein mann med navnene vaare som ville ta oss med til eit ann hotell. Litt skeptiske, vart me likevell med han. Heldigvis var det ikkje noko lureri og me var storfornoyde med flott hotellrom og var no klar for aa utforska Hanoi.

Gleden vart desverre kortvarig, daa me oppdaga LUS hjaa Ingvild A og Ragnhild. Ikkje akkurat deilig! Verre vart det daa me ikkje fann lusemiddel. Det verka som om heile Vietnam var tom for akkurat dette og naar damene bak disken lo og kniste medan me fortalte, vart det ikkje betre. Ved hjelp av teikningar og kroppspraak vart det ganske mange komiske samtalar, som me skal spara dykk for. Dagen etter fekk me heldigvis tak i middelet og jakta paa lusekam starta. Me gjekk gatelangs og vart igjen ledd ut av fleire butikkar medan dei heile tida peika i ei retning. Me kjende det som om alle i Hanoi viste at me hadde lus. Til slutt kom til ein butikk der me motte(for ein gong skyld) ei engelskspraakleg dame, ho peika paa ei gamal dame som satt under eit tre. Og ganske riktig ho selde heimelaga lusekammar, saa daa gjekk det 4 smilande jenter mot hotellet ,kor smilene forvann etter 4 hovuder og 4 timar med luseplukking! Men no var heldigvis lusa (forhaapeltelegvis) snart vekke. :)

Dagen etter pakka me lusa i vakuumposar og reiste paa 2-dagars tur til Halong Bay. Me hadde kjopt ei ALt-i-eitt pakka og var spente paa cruiseturen vaar. Halong bay er ei bukt med nesten 2000 oyer som stikk opp i merkelege formasjonar av havet. Cruiset vaart var veldig fint og me vart plassert i flotte lugarar, utsikta derimot saag me ikkje saa mykje til den fyrste dagen, daa det var regn og overskya. Men stemninga var paa topp. Me aat ein fantastisk lunsj paa baaten og reiste ut for aa sjaa paa turen tredje grotte. Denne var ogsaa fin! Etter det fekk me oss ein ein padletur i Kajakk, fantastiske omgivelsar og fantastiske venninner rundt seg.Bedre enn det blir det ikkje. Kvelden vart avslutta med  middag og Karaoke, der Henriette og Ragnhild showa vilt med baade 90 talls-hits og andre godlaatar! Ein herleg kveld!

Dagen etter toppa seg daa me fekk sjaa kokken laga blomar av gronnsaker. Saa om nokon lurer paa korleis det vert gjort er det berre aa sporra. Og alle var einige om at det hadde vore ein fin tur!

Bussen tok oss tilbake til hotellet og luseminnene i Hanoi, der me slappa av for me tok nattoet til Hoi an( kor me er no) Innlegg om det kjem seinare!

Me har det veldig bra.
Ein snart lusefri klem fraaa Ingvild A, Ingvild B, Ragnhild og Henriette!

Luang Prabang

Me starta dagen med ein fantastisk frukost med utsikt over dei vakre fjella i Vang Vieng, samt ein tabelett med Malarone og ein reisesjuketabelett. Alle saman haapa me paa fin utsikt og i tillegg litt sovn, det siste skulle vise seg aa bli vanskelig. Vegane mot Lung Prabang var nemlig ikkje berre berre og Ingvild B frykta for livet sitt meir enn ein gong i lopet av turen. Vegane paa vestlandet er motorvegar i forhald og sjaaforen har reisefylgjet ulike meiningar om. Ingvild B var ikkje imponert, medan Ragnhild meinte han hadde fullstendig kontroll. Ingvild A og Henriette held seg noytale i den saken. Fram kom me iallefall og me fekk i tillegg sjaa fanatsisk landskap og vart kanskje om mogeleg, endaa litt meir fasinert av dette nydelege landet. Det er svaert frodig og landskapet er fullt av hoge gronkledde fjell og tronge dalar,gronne sletter, rismarker, stovete og humpete vegar og sjarmerande hus paa paaler. Rett og slett nydeleg, som Henriette ville sagt.

Fram til Luang Prabang kom me til slutt og starta jakta paa det perfekte gjestehuset, til den perfekte prisen. Etter ei stund fann me det og starta aa utforske byen.

Det skulle vise seg at Luang Prabang var like vakker som vaare reisevante vener hadde tipsa oss om. Byen som er tidlegare franskolonisert er full av smaa trange gater, templer, tuk tukar, blomar, koselege kafear, syklar og smilande mennesker. Me aat ein bedre middag og tok ein tidleg kveld.

Dagen etter leigde me syklar og sykla rundt i steikande solskinn, ja me gnir det gjerne inn, deiling solskinn! Det var ein utruleg fin maate aa faa sjaa byen paa og me fekk med oss baade templer, oppoverbakkar,nedoverbakkar, svetting, vondt i rompa, kafekos, koselege gater, postkortskriving ved elvebreidda, solnedgang og mykje meir. Me kan trygt sei at heile gjengen storkosa seg og samtidig fekk ein bevega seg litt, noko som var etterlengta av nokon(me nevner ikkje kven).Paa kvelden traska me i gjennom markedet og vart overvelda over kor mykje fint dei har, me maa halde oss i toylane for aa ikkje gaa amok(iallefall Henriette). Me avslutta dagen med mat paa markedet, buffet. Me kunne plukka av forskjellige fargerike rettar som ei smilande, nydeleg dama varma opp for oss. Utruleg aa sitta paa gata med nydeleg mat, ein laos beer, fine venninner og kjenne paa den herlege atmosfaeren!

I dag har me opplevd endaa meir spennande, tru det eller ei! Me hadde bestilt ein tur paa eit av dei mange reisebyraaene og var veldig spent paa om me kom til aa ende opp saman med ein gjeng pensjonistar eller om det kom til aa bli like fint som reisebyraaet paastod. Og Ja, det var fanatstisk! Me mote guiden vaar Boo og han tok oss med ned til elvebreidda, der vaar eigne private baat for dagen henta oss. Ein herleg blaa og gronmaala baat med gardiner i vindauga og terekkverk paa sidene.Me koyrde oppover Mekong elva og vart igjen overvelda over den fantatsiske utsikta som motte oss. Forste stopp var Whisky-landsbyen der me sjaa korleis dei lagar lokal Laos-Whiskey og smaka paa. Ikkje saa veldig fristande klokka 10 paa morgonen ,men me maatte prove. Ok smak, det vart ingen kjop. 

Etter det gjekk turen vidare til ein landsby der me skulle ri paa ELEFANTAR! Dette var desidert turens hogdepunkt og me var veldig spente. To og to vart me plassert hogt oppaa ryggen til elefantane og saman med guidane vaare starta me aa gaa innover jungelen. Me maatte klypa oss i armen, er me verkeleg med paa dette? Etterkvart fekk me sitta paa nakken til elefanten med beina vaare bak oyrene, ubeskriveleg. Det har vore ei oppleving me aldr kjem til aa gloyme. Daa me kom tilbake til campen hadde me ein liten photosession saman med elefantane og me kjopte litt bananer til dei(etter streng beskjed fraa Ingvild B, som har hatt ein daarlig opplevlese med dette i Thailand).

Turen vart avslutta med utflukt til nokre grotter og baattur tilbake til Luang Prabang. No sitt det 4 storfornoygde jenter, fulle av dagens opplevingar. I kveld er siste kvelden vaar her i Laos, for me i morgon flyr til Hanoi, Vietnam. (ikkje alle gledar seg like mykje til flyturen). Me me gledar oss til nye eventyr!.

Me har det fortsatt veldig bra og haapar at alt er bra med dykk der heim.

Klem fraa 4 jenter som har hatt naerkontakt med elefantar i dag!!! 

Nydelige Laos

Pinet som hentet oss paa flyplassen i Bangkok.

Glemte helt aa fortelle at vi motte Hanne og Thea, venninner av Henriette i Bangkok. Motte de paa et enormt kjopesenter, (hvor vi ogsaa fikk Starbucks kaffe og kanelboller!) Det var kjempe hyggelig aa treffe dem. De var ferdige med sin reise og var paa vei hjem...

Vi er naa i VangVieng i Laos, og det er saa fint her. Og turen hit var en artig opplevelse... Vi kjorte natt tog, 40 pers i 1 vogn... Toget gikk kl. 20.00. Hompetitten hompetatten, det rista og small, og var neimen ikke sikker paa om vi klarte aa holde oss paa skinnene hele veien... aa tro at vi skulle faa en god natt sovn var optimistisk tenkt. Men vi fikk slappet av og ble vant til alle lydene og ristingen etterhvert. Saa 3 timer forsinket kom vi frem, byttet tog og fikk oss visum til Laos. Der ble vi hentet av en bil som kjorte oss til bussen vi skulle ta videre. saa etter 24 timer paa  reise var vi endelig fremme i Vang Vieng.

Vaaknet til den nydelige naturen. Det er saa frodig og fint her. Stupbratte fjell paa alle kanter.

Maatte jo prove tubing i Mekong elva. Det var en fest uten like... Du faar en stor badering som du sitter paa ned elva, og overalt er det partymusikk og barer. De kaster tau ut i elva for aa dra deg i land. Er det bra liv, blir man litt ellers sa er det ut i elva og prove et annet sted.  Ingen bilder fra dette... ;)

I dag har vi vaert aa besokt noen grotter, og det er saa imponerende. Grotter langt innover i fjellet, og naturen, nok en gang, utrolig fin.

Tok forresten ut 1 000 000 kip i minibanken en dag... morsom opplevelse:)

I morgen drar vi videre til Luang Prabang.

Haaper alt er bra med dere hjemme:)

THAILAND

Fredag dro Ingvild og Ragnhild fra landet de hadde forelsket seg i, og satte kursen mot Thailand. De ble plukket opp paa flyplassen av Pinet, en bekjent av Ingvild B, som kjorte de til et hotell. Ingvild B og Ragnhild hadde da startet turen mot varmere strok...og lordag morgen hentet Pinet oss og kjorte oss til reisefolge vaart. Saa utrolig koselig aa treffes igjen!!
Vi har naa vaert i Bangkok i 2 dager. Det er saa bra shopping her, saa maa nok legge inn et par shopping dager paa slutten av reisa. Det er veldig varmt her, saa skal ikke bevege oss fro langt med "sekken paa ryggen".
I kveld skal vi ta natt toget til Laos. 19 timer med tog og buss venter oss.... Men Ingvild og ragnhild som er reisevant sier at det gaar heeelt fint! Saa da satser vi paa det ;)
Blir i Laos til mandag og da skal vi videre med fly til Vietnam... Litt usikker paa naar vi faar blogget igjen.
Men vi har det iallefall veldig bra her! Haaper dere har det samme hjemme :)
Bilder kommer senere...

Kolkata

Vegen til Kolkata skulle gaa svaert smertefritt,iallfall etter vaar plan. Slik vart det ikkje.
Me stod opp klokka 4 paa natta og tusla oss igjennom dei morke og folketomme gaten i Varanasi. Hotellet hadde ordna med skyss til togstasjonen og alt gjekk etter planen. Daa me kom fram til togstasjonen var toget forsinka med 4 timar. Dette tok me med godt humor og bestemte oss for aa reise tilbake til hotellet, slappe av der og ete frukost. Etter dette vendte me atter igjen nasa mot togstasjonen,men daa me kom der var toget forsinka med endaa to timar. Me fann eit turistkontor og plasserte oss i nokon gode stolar, klokka gjekk og me aat kjeks,aat litt til kjeks, las litt bok og endeleg skulle toget gaa,trudde me. Det viste seg at toget no var 11 timar forsinka(tilsaman). Me starta aa lura paa kva som var gale med dette toget og kvifor det var forsinka. Det viste seg at grunnen var, Taaka. Jaja, me vart iallefall godt kjend paa togstasjonen i Varanasi. Men denne histiorien sluttar ikkje der, daa klokka naerma seg 4(altsaa 11 timar etter toget skulle ha gaat) gjekk me endeleg mot perrongen. Etter aa ha snakka med ei haandfull inderar som ikkje kan engelsk,fann me ein som kunne. Ja toget til Kolkata ghekk kanskje fraa denne platformen, me maatte vente aa hoyre paa anlegget.Tida gjekk og Ingvild gjekk for aa snakka med ein ansatt paa stasjonen endaa ein gong. I mellomtida kom ein av inderane me hadde snakka med bort og viste 5 fingrar til Ragnhild.Toget vaart gjekk fraa ein anna perrong enn den me stod paa. Ragnhild starta aa bli bekymra og lurte paa kor Ingvild vart av. Heldigvis fekk ho kontakt med Ingvild og me starta aa springe mot platform nr.5. Daa me kom ned paa perrongen starta toget aa gaa!Hjelp! Litt meir enn middels stressa sprang me mot toget med fulle og tunge sekkar paa ryggen og hoppa paa i fart. Og heldigvis viste det seg at me hadde hoppa paa  riktig vogn.

Me hadde sovekupe og delte ca.4 kvadratmeter saman med to flotte, eldre inderar. Dei tok godt vare paa oss, laaste bagasjen sin saman med vaar, bydde oss paa den heimelaga maten dei hadde med og var gode samtalepartnarar. Den eine av dei var veldig glad i aa snakka og kom med mange svaert filosofiske og fine tankar,heilt til han sovna omlag midt i ein setning og snorka fornoyd. Snorking var ein annan ting desse herrane delte med oss. Eit kor av snorking som gjorde at volumeet paa i-poden vart skrudd opp. Men begge to var nokon ordentlege godbitar og gjorde nestenopp for all ventinga.

Klokka 4 paa morgonen var me framme i Kolkata, me var litt raadville og maate setta oss ned paa stasjonen midt i mellom ein haug sovande inderar. Utan hotellrom bestemte oss for aa dra inn mot sentrum og satse paa at noko var ope. Daa me kom til Sudder street verka alt veldig stengt, men som eit lykketreff motte me ein mann daa me gjekk ut av taxien som tog oss med til eit gjestehus rett ved. Det var heilt ok og me har bestemt oss for aa vere der resten av opphaldet vaart i Kolkata.

Etter aa ha vore i Kolkata i to dagar kjenner me at me paa mange maatar er klar for noko anna. Det var litt rart aa koma hit, igjen til ein storby. Me hadde begge faat smaken paa dei litt mindre byane, men me har likevell hatt mange fine opplevingar her. I gaar motte me Ellen Brekken, som er her i Kolkata paa Jazzcamp saman med andre musikarar fraa Norge. Det var kjempekoselge aa sjaa ho, snakka norsk igjen(med andre) og ho hadde i tillegg med knekkebrod, leverpostei og makrell i tomat! Heilt fantastisk. saa i dag har me hatt eit herremaaltid av ein frukost. Takk, takk Tusen takk Ellen, du er ein godbit. Det satt fart paa to fibertomme, norske magar :)

Me har vore litt turistar, sett VIctoria Memorial, KaliGhat(gudinnetempel) der me hadde litt merkeleg opplevelse og endte opp med velsingningar baade for oss og familiane, dog 500 rupis fattigare. Ete gode Kati roll og Dosa(fantastisk).

Dei neste dagane skal me utforska resten av det Kolkata har aa by paa og om berre 3 daga staar Thailand for tur! Me baade gledar oss og gruar oss. Skal bli veldig fint aa komme dit, mota Ingvild og Henriette o reise paa eventyr med dei. Men samstundes blir det ikkje noko kjekt aa reise fraa India. Me har vorte saa glad i dette landet, kulturen, maten og alt som kjem med. Maten er eit kapittel for seg sjolv og burde eigentleg faa eit heilt innlegg aaleine. Det er fanatstisk mat her nede! saa mange smakar og mat som er laga med kjaerleik, me har iallefall faat eit slags kjaerleiksforhald til maten. Me har snakka om at me gjerne kunne reist vidare og brukt meir tid i dette landet. Saa det spors om me ikkje maa ta turen tilbake(sorry, Vegard), det er saa mykje meir som fristar, saa mange plassar som me kjenner me gaar glipp av, saa mange smakar og inntrykk som gjerne skulle blitt opplevd. Men me er takknemlige for det me har opplevd og kjem til aa leve paa dei inntrykka lenge!





Alt er forsatt bra med oss! Haapar alt er bra heime.
Klem fraa Ingvild og Ragnhild
Kolkata-tips: Et Dosa, nam nam nam!

"Boat, madame?"

Ein tidleg morgon medan det framleis var morkt tok med dei tungene sekkane paa ryggen atter ein gong og starva oss av stad mot New Delhi railways station og denne gongen skulle me ikkje tilbake. Togt vaart var heldigvis presist og me vart geleida inn i vaar eigen vesle kupe, dette kom til aa gaa fint, berre 16 timar framfore oss til neste destinasjon: Varanasi (den heilage byen). Desverre vart toget forsinka og ein litt rar og litt god konduktor kom inn og provde aa forklare paa aarlig engelsk baade ein,to,tre og fire gonger. Til slutt fekk me med oss at toget iallefall var 4 timar forsinka fordi det hadde vore ei ulykke paa eit av toga framfore oss. Seinare fekk me vite at eit av toga framfore oss hadde hatt fullt av mennesker paa taket og daa toget hadde koyrt under ei laag bru var det 100 mennesker som vart drept, heilt forferdeleg!Daa vart det plutseleg ikkje saa faelt at toget var forsinka lenger, fram kom me uansett.

Paa stasjonen vart me henta av ein rickshaw som Shiva(bestyrar paa hostellet vaart) hadde ordna for oss. me vart koyrt igjennom endaa smalare gater og naar me ikkje trudde det kunne bli smalare,vart det jammen det. Me koyrde igjennom gater fulle av mennesker,kyr,geiter,butikkar,marked,lukter og ulukter. Om me ikkje hadde faat med oss at me var i India,saa gjorde me det jammen no.Etter kvart maate rickshawen stoppa og me fortsatte til fots. Varanasi hadde allereie fasinert oss til det maksimale! Daa me endeleg kom fram til gjestehuset vart me mott av ein smilande mann, Shiva, han forklarte oss mykje nyttig om Varansi, kva som var verdt aa sjaa osv. Rommet vaart var i 5.etasje og daa me opna vindaugene fekk me ei fantastisk utsikt over Varanasi og Ganges! Vart utruleg mykje skryt her no, men det var verkeleg saa fantastisk som det vert beskrevet her!

Hostellet vaart var plassert ikkje langt i fraa dei saakalla Ghatane(trappene ned mot Ganges) som Varanasi er saa kjendt for og  det var utruleg aa spasere langs desse og sjaa paa livet. Elva og byen er heilag for hinduane og det er fullt av pilglimar,som kjem til byen for aa faa velsigning av ein Brahman eller bade i den heilage(dog utruleg skitne Ganges). Hostellet hadde ogsaa ei litt mindre delikat plassering i forhold til ein annan ting Varanasi er kjen for, likbrenning. Det hoyres forferdeleg ut, men eigentleg var det noko fredfullt og fint over denne seremonien. Hinduane trur at dersom ein person doyr, eller vert "gravlagt" i Varanasi slepp dei fri fraa gjenfodinga og faar Moksha(frigjering/Nirvana) for dei var interessert i det. Spesielt aa vere vitne til dette, mennene i familien til den avdoydde bere baara med den dode og duppar det i Ganges, etter det maa den dode torke, saa vert det lagt paa baalet og den eldste sonen tenner paa baalet som tek ca.3 timar aa brenne fullstendig opp. Kvinner har ikkje adgang til desse seremoniane,daa kvinner gret og om nokon gret under seromonien faar ikkje den dode Moksha.

Boat, Madame? Kanskje den setninga me hoyrde flest gonger medan me var der. Aa ta ein baattur paa ganges er obligatorisk naar ein skal til Varanasi,og dette veit baatmenna. Og alt maset var verkeleg verdt det. Vaar baatmann Baloo tok oss med paa too vakre baatturar der me fekk med oss baade solnedgang og soloppgang,og ja, det var verdt det. Fantastisk!

Me er begge to eininge om at Varanasi har vore den byen me har likt best til no. Sjolv om det heile tida(som overalt i India) er noko som skjer heile tida,kaos,lyd osv. I Varanasi er det og rom for aa slappe av., Og det aa sitte langs Ganges ein sein ettermiddag,ete notter som me har kjopt fraa ein lokal selgar paa gata, kjenne ettermiddagssola varme, snakke med nydelege mennesker, bringe fram gode minner.

Me motte ein mann som lagde floyter, han kunne svaert lite engelsk hadde fillete klaer og saag (som saa mange andre indiske) fattig ut. Men han tok seg tid til aa sette seg ned med oss, og spelte fantastiske vakre melodiar paa floyta si, smilte,lo og hadde glimt  auga. Sjolvsagt endte me opp med aa kjopa kvar vaar floyte og mannen som me ikkje trudde kunne smila breiare,gav oss eit smil som var verdt dei 100 rupiane(13 kr) gange 1000 og meir til, som me betalte for dei heimelaga floytene. Det er slike ting som er saa fint med India, heile tider moter ein mennesker som gir saa mykje av seg sjolv. Me kjem til aa sakne dette landet.

I skrivande stund er me komen trygt fram til Kolkata kor me skal tilbringa den siste veka av India-opphaldet vaart, meir om denne byen seinare.Alt er bra med oss, saknar dykk der heime innimellom, men er ikkje klar til aa reise heim endaa.

Klem fraa Ingvild og Ragnhild i Calacalacuttucuttacutta eieeiiii!